Port rybacki Hel

Zbudowany przez pruskie władze w latach 1882-83, od samego początku służy kutrom i pracującym na nich rybakom. Pierwotnie było to zaledwie drewniane kotwicowisko, zbudowane na przybrzeżnej mieliźnie o długości o. 350 metrów. Dopiero prace z czasów II RP pozwoliły na rozbudowanie portu do dzisiejszych rozmiarów. Dziś zyskał również na znaczeniu turystycznym.

Aktualnie port rybacki w Helu posiada 3 główne baseny - wewnętrzny, jachtowy oraz zewnętrzny, zajmujące razem ponad 9,5 hektara. Oddzielają je kolejne pirsy, rybacki, wewnętrzny i kaszubski. Łączna długość ścianek cumowniczych to ok. 654 m, zaś nabrzeży wyładunkowego, remontowego i wyposażeniowego 514 m. Obszar portu wyznaczają dwa falochrony: dłuższy, łukowaty zachodni (ok. 615 m) oraz południowy (180 m).

Do portu rybackiego mogą wchodzić jednostki nie dłuższe niż 80 m i zanurzeniu maksymalnym 6 m. Dla kutrów przygotowano ok. 12 stałych miejsc postojowych, z kolei marina jachtowa jest w stanie przyjąć do 35 żaglówek, motorówek i innych sportowych jednostek. Przy czym ich zanurzenie nie może przekraczać 4,5 m. Oczywiście cumują tutaj również statki pasażerskie, trafiają się także wodoloty.

Jednym z najbardziej charakterystycznych punktów w tym porcie jest helskie jajo - punkt informacji turystycznej na zachodnim falochronie. Można jeszcze wspomnieć o stojącym przy lądowym wejściu do portu krzyżu, poświęconym pamięci tych, którzy zginęli na morzu. Wotum jest pełne symbolicznych odniesień do rybackiego życia.

Infrastrukturą portową zarządza Urząd Morski w Gdyni, natomiast nad jego funkcjonowaniem czuwa spółka Zarząd Portu Morskiego Hel “KOGA”.

Port powstał pod koniec XIX w., by usprawnić i ułatwić pracę helskich rybaków. W dwudziestoleciu międzywojennym kilkukrotnie go modernizowano. Dziś stanowi bazę dla kutrów, statków pasażerskich i jachtów turystycznych. Piesi chętnie wybierają się na spacer po falochronach, zwłaszcza ponad 600-metrowy zachodni. Tu też znajduje się charakterystyczne helskie jajo.